Bursa'dan tekstil işçisi: Eğitim niye pahalı, sağlık niye ulaşılamaz?

Merhabalar, ben tekstil iş kolunda çalışmaktayım, dokuma operatörüyüm. Asgari ücret ve ikramiye ile birlikte 37 bin TL olan ücretimiz vergi dilimi ve sendika aidatı kesintisinden sonra 33 bin TL olarak elimize geçiyor. Eşim çalışıyor o da benim gibi işçi ve günde 12 saat çalışıyor. 45 bin TL de o alıyor. Evde eşim, ben ve çocuğumla üç kişi yaşıyoruz. Borçlanmak da biz dar gelirli vatandaşlar için bir lüks oldu diyebilirim. Bu devirde parası olan borç yapıyor, bizler bu ücretlerle yarınımızın ne olacağını bilemediğimiz bir sistemde yaşıyoruz. Karşılığı olmayan bir borca giremiyoruz maalesef ama aylık masraflarımızı sayabilirim. Ev kirası 20 bin TL. Elektrik, su, doğalgaz, telefon faturalarımız toplam 9 bin TL tutuyor. Mutfak masrafımız ise aylık 16 bin TL. Kızımızın eğitim masrafı yol, yemekhane, harçlık, dershane ücreti ile birlikte 19 bin TL. Bize kalan bir şey olmayınca borç yapıp başka eksiklerimizi gideremiyoruz.

Bize hizmet etmeye gelince niye her şey yük?

Bizler bu pahalılıkta yemeyip içmeyip evlatlarımız okusun diye çırpınıyoruz, çocuklarımızı LGS, AYT, TYT’ye hazırlansınlar diye dershanelere büyük paralar ödüyoruz. Milli Eğitim Bakanlığı daha okullarda bir öğün yemeği genç nesle çok görüyor. Ben kızımın yemekhanesine bugün 2500 TL, dershanesine ayda 10.000 TL öderken Bakanlığın bütçesini sorgulamadan edemiyorum. Okullarda kayıt parası kalktı mı? Bağış parası, temizlik ürünleri ihtiyacı ve okullarda hizmetli yetersizliği bahanesi ile velilerden alınan paralardan haberleri var mı bakanlığın? Denetim var mı? Ama her okul açılma dönemi öncesi bangır bangır bağırılıyor “Okullara para ödemeyin, vermeyin” diye. Bunu bize diyeceğinize denetim yapın. Çocuklarımızın sınava gireceği kâğıda kadar biz velilerden alınıyor. Ayrıca yeni bir sistem gelmiş. Belirli okullara okul aile birliği okul kıyafetlerinin satışını üstlenmiş. Bir okul tişörtü 2500 TL’ye satılıyor. Ayrıca bununla bitmiyor, hep bir özelleştirme peşindeler. Dershaneye vereceğimiz parayı çocuğumuza, ailemize harcasak olmaz mı? “Eğitim şart” diyorsunuz ama üniversitesini bitirmiş o kadar atama bekleyen evlatlarımız var. Okullar yapıldı teşvikler verildi. Bizlerden çatır çatır vergi kesen bu devlet her okula sınav öncesi hazırlık adı altında bir sınıf açıp atama bekleyen öğretmenlerimizin önünü açamaz mı? Biz veliler çocuklarımızı bu sınavlara hazırlamak için neden özel dershanelere vermek zorunda kalıyoruz? Bu sene okul kıyafeti, servisi, yemekhanesi, dershane ve ek kitapları toplamda 110.000 TL. Özel okul fiyatları 130.000 TL. Şimdi devlet bana diyor ki “Çaktırmadan git, çocuğunu özel okula yazdır.”

Özelleştirme değil devletin imkanlarından yararlanmak ve bizim ödediğimiz vergilerin yurttaşlara hizmet olarak geri dönmesini istiyorum. Çünkü artık her şeyi özelleştirip yurttaşların sırtına bindirme derdindesiniz. Mesela her şehirde şehir hastaneleri yapıldı, araştırma hastaneleri yapıldı ama gelip görelim artık bir sıra bile alınamıyor. El mahkum tamamlayıcı sigortayı da ne patron veriyor ne de sendikacılar TİS’te alabiliyor.

Varlık içinde yokluk

Bir öğün yemeği bu devlet kendine yük görüyor. Sağlıkta sıkıntı var, paran varsa özel hastaneye gidiyorsun. Yoksa aylarca beklemek zorundasın. Bunu da yük görüyorsunuz. İşçi sınıfını hiç söylemiyorum bile. İşçinin sırtından çalan çalana. Emekli desen emekli aylığı belli, asgari ücret belli. Bu kadar varlığın içinde yokluğa mı katlanalım, ben yorumu gene halkımıza bırakıyorum.

Bursa'dan tekstil işçisi