"Aramızda yüz yıllık zaman
Yol yüz yıllık
Yüz yıldır alacakaranlıkta koşuyorum ardından…"

Nazım'ın en sevdiğim şiirlerindendir 'Hasret' şiiri.
Cem Karaca'nın sesinden 'Herkes Gibisin' eşlik eder fonda.
Yılların alışkanlığı…
Ama benim anlatacağım hasret başka bir 'Hasret'.
Yakan ateşin bile utandığı ama o ateşe odun atanların utanmadan yaşadığı…
Nasıl kıydınız o güzelim insanlara?
Anadolu'nun ortasında, ana kucağı gibi tam ortasında, uzaktan güven veren bir kara toprak…
Veysel de senin evladındı oysa.
Sen nasıl oldu da bu güzel insanların katlinin yuvası oldun?
Deniz'leri de sen soldurdun…
Şehirler de insanlar gibi; kimine özlem duyarken kiminden selam bile almak istemiyorsunuz.
Hasret Gültekin gibi bir değeri çok erken, çok genç elimizden alan Madımak katliamı, benim durup durup hatırlatmayı görev bildiğim o kara gün…
Unutmazsam, unutmazsak onları bize geri vermez ama belki bir daha da yaşanmaz umudunu diri tutuyor.
Hasret, çocuk yaşta sevdalandığı bağlamasıyla, geliştirdiği kendine has şelpe tekniği ile virtüöz olmanın ötesinde devrimci olarak görülüyor.
Ben her zamanki gibi hissettirdiği duygudayım.
Etnik unsurların sonuna kadar tehdit oluşturduğu bir dönemde, hem Alevi hem Kürt bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak sarılabileceği ne vardı bu ruhun; şiir ve bağlama…
Cemil Meriç, "İnsan zekası, çevresinden tiksindiği için sanata ve felsefeye sığınır." demiş.
Tam da bu!
Zarar veremeyecek, kavga edemeyecek bir karakterin sığınağı…
Ama kavgasını asla vermek istemediğin bir kavganın tam ortasında, yitip gidebiliyorsun böyle.
Senin yüce gönlün, heba olup gidiyor alevlerin ortasında.
Ne güzel insanları yaktınız, düşündükçe kahroluyorum.
Cehennemini kalbinde taşıyanlar!
Ve Hasret…
Şimdi şanıyla, usta diye andığımız çoğu insanın türkülerinde sözleri ve bağlamasını dile getirdiği türkülerde yaşıyor.
22 yaşında, çok erken bir kayıp.

Madımak artık; hangi yumruktu! solculuğunun, pankart ardında, en önde pozlarıyla selam durulduğu bir eylem sadece…
Zaman aşımı kabullenildi.
Şapkanız duruyorsa önünüze koyun!
Bu ülkenin vicdanlı insanlarının yüreğinde zaman aşımı yok güzel kardeşim.
Bunun yönü yok!
Sağımda vicdanım, solumda acısı duruyor.
Acımı dizginleyebildiğim ölçüde Hasret Gültekin'i anlatmaya en azından hatırda tutmaya çalışıyorum.
Müzikal anlamda dünya çapında bir müzisyenin, güzel bir yüreğin gencecik ve öylesine amaçsız bir ölümle yitip gidişini kabullenmek kolay değil.
Naif bir yürek, hassas bir insan çünkü.
Övündüğümüz çok fazla değeri kaybettik bu ölümlerle.
Asıl niyetim Hasret'in masumiyetini hatırlatmak!
Ne diyordu gariban amcamız Neşet usta; Nerede bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur. Çünkü kötü insanların türküsü yoktur.
Hasret'ten sevgi kuşun kanadında'yı dinlerken bir hasreti, hem sazını hem sesini, Neşet'in tavırlarını duyarsınız.
Hasret kendi başına bir ekoldür ama saygısını sezersiniz binlerce yıllık bir geleneğe…
Ben ne zaman Madımak'ı ansam;

Bende bir kavak ürperir,
Nerede olsam sesi gelir…

Hasret'in anısına…

Günnur Ekşi Ataokay