Uğur Ökdemir yazdı;
Havaların ısınmasıyla birlikte, düşük ücretle kötü koşullarda çalışmak zorunda bırakılan mevsimlik tarım işçilerinin göçü başladı. Doğu ve Güney Doğu illerinden Batı illerine çalışmaya gelen insanların yaşam koşullarını, sanki çok iyiymiş gibi gösteren ajans haberlerini yerel basında aynı şekilde tekrarlayarak çalışanların haklarıyla ilgili ikiyüzlülüğe ortak oldu.
Bursa geniş tarım arazileri nedeniyle mevsimlik tarım işçilerinin yoğun göç ettiği illerden biri. Hafta sonu ajanslarda Bursa’nın Karacabey ilçesine gelen mevsimlik işçilerle ilgili “Bursa’da mevsimlik işçilerin çocuklarının çıplak ayaklı oyun mutluluğu” başlığıyla bir haber geçildi. Haber; zorlu şartlarda aileleriyle birlikte çadır kuran çocukların yaşadığı kötü koşulları makyajladığı gibi Bursa’nın neredeyse bütün gazeteleri bu haberi böyle girerek gazeteciliğin ofislere sığdırıldığı, kes kopyala yapıştır yöntemiyle yapıldığının bir örneği olarak önümüze çıktı.
Mevsimlik tarım işçilerinin derdi önce zorlu yolculuklarla başlar. Kamyon kasalarında, her türlü güvenlikten yoksun yolculukların sonunda oluşan, yaşanan trafik kazalarında yüzlerce tarım işçisi hayatını kaybetmiştir. Basının tarihi bu haberlerle doludur. Ulaşımdan sonra geldikleri yerlerde; temiz su ve barınma olanaklarının olmadığı naylon çadırlarda, tuvalet ve banyo olanaklarından yoksun, çoğunlukla kuyu suyu kullanarak yaşamakta her türlü hastalıkla karşı karşıya kalmaktadırlar. Soğukta ve sıcakta çadır koşullarının yanına bazı bölgelerde ırkçılığa varan saldırılar eklenmektedir.
Bu koşullarda çocuklar, eğitim olanaklarından yoksun, hastalıklarla karşı karşıya ve çocuk emeğinin sömürüldüğü koşullarda yaşamak zorunda bırakılmaktadır. Tüm bu koşulları görmeyip, çocukların neden ayakları çıplak diye sormayıp “çıplak ayaklı çocukların oyununda” mutluluk aramak tamda yandaş basın zihniyetinin önemli bir örneğidir.
Aslında bu haber ülkeyi yönetenlerin işçilere verdiği değeri, basının da nasıl iktidarın aparatı haline geldiğinin önemli bir örneği.
İller farklı olsa da haberler hep aynı
Salgının başında da Milli Eğitim Bakanı Ziya Selçuk’un tarım işçilerini ziyaret etmesi ve orada çalışan çocuklara kitap hediye etmesi basında büyük yer kaplamıştı. Burada da tarlada aileleriyle birlikte çalışan çocukları görmemek, çocuk işçiliğini görmemekle aynı. Urfa’dan Eskişehir’e çalışmak için gelen tarım işçilerinin çocukları tabletleri olmasına rağmen çadırlarına elektrik verilmediği için aylardır EBA’ya erişemiyor. Bu örnekler çoğaltılabilir. İller farklı olsa da haberler hep aynı.
Mevsimlik tarım işçilerinin çalışma ve yaşam koşullarının ne kadar kötü olduğunu aslında herkes biliyor ama ısrarla görmezden gelip mutlu tablolar yansıtmaya çalışıyorlar. Mevsimlik tarım işçilerinin yaşadığı bu tabloda, mutluluk haberleri yapanların da payının olduğunun bilinmesi gerek. İSİG 2020 iş cinayetleri raporunda en çok ölümün tarım iş kolunda olduğunu açıklamıştı. Ölümlerin en çok olduğu, bilim insanlarının mevsimlik işçilerinin yaşadığı koşulların sağlık açısından elverişsiz olduğu raporlarını görmeyip, çocukların çıplak ayaklarında mutluluk aramak, bu emekçilere yapılabilecek en büyük kötülüktür.
Yoksulluğumuzun resmini çekiyorlar
Bu haber bana Yılmaz Güney’in ‘Arkadaş’ filminde geçen bir repliği hatırlattı. Filmin bir sahnesinde çıplak ayaklarıyla dolaşan çocukların resmini çekenlere ne yapıyor bunlar sorusu sorulmuştu. Verilen cevap ‘sefaletimizin resmini çekiyorlar” oldu. Bugün ajanstan çıkıp tüm yerel basında yer alan bu haberde aynen bu şekilde. Çekilen resimler yoksulluğun, sefaletin resmi ama bunu görmemekte ısrar edip mutluluğun resmi olarak vermeyi tercih ediyorlar. Bu resmi oturduğunuz ofislerden görmek yerine bir günü mevsimlik işçilerle birlikte geçirin yaşam koşullarını görün halen aynı haberleri yapacak mısınız diye merak ediyorum.
BursaMuhalif.com/Haber Merkezi
