Rüyamda bir uçurum; adım adım ilerleyip aşağıya bakıyorum.
Gizli bir ormana çıkıyor, yemyeşil.
Derinliği beni şaşırtıyor…
Büyük bir çukurda yeşeren esaslı bir hayat!
Muazzam renklerde, gövdeleri heybetli;
Sevdiğim bütün ağaçlar boy boy uzanıyor.
Kokuları kuş seslerine karışıyor.
Hiç insan yok!
Nefes aldığımı hissediyorum; derin, ciğerlerimi dolduran bir nefes…

Rüyalar ile ilgili psikoloji biliminin önde gelen isimlerinin büyük büyük yorumları var.
Bilinçaltı, geçmiş yaşamlar, kehanetler, bastırılmış duygular vs. diye devam eden çeşitli etkenler…
Hangisi, ne kadar doğru bilemem ama benim rüyalarım çoğunlukla çok gerçek ya da asla hatırlamadığım şekilde bir iki kareden ibaret.
Rüyamdaki derinlik geçen ay, tek sezonda sadece 10 bölümle final yapan bir dizinin genel atmosferini hatırlattı.
Shōgun'u meraklısı çoktan izledi, merak edeni de bulur birazdan.
Karşı karşıya gelsek binlerce suskun soruma, aynı sükutta cevap vereceğini düşündüğüm canım Hiroyuki…
Öyle bir rol vermişler ki tam olarak kendini bulmuş.
Spoiler vermeden devam etmeye gayret edeceğim.
Okyanusa karşı bir sahne var; iki adam arasında, ölüm ile yaşam arasında, kurnazlık ile zeka arasında, açgözlülük ile erdemli olmak arasında…
Buraya döneceğiz.

Diyarbakır topraklarından, TRT'nin en en büyük emektarlarından Muzaffer Sarısözen'in derlediği bir türkünün hatırasına selam verip çıkacağız buradan, yani umarım.
Bahçada yeşil çınar…
15 yılı vardır en az; Oğuz Aksaç'tan sisli, puslu bir video kaydında dinleyebildiğimin üzerine çıkan bir yorum olmadı, ben dinlemedim böyle içten bir yorum…
Bir de Azeri diyarına saygı 'Dalgalar' var.
Muazzam temiz bir ses, muazzam hissettiren bir ses…
Shōgun'un o sahnesini gördüğümde, belli belirsiz duyduğum dalga sesleri beni tanış olduğum yerlere, seslere getirdi işte böylece.
Ansızın geliyor aydınlanmalar, hatırlamalar, bağ kurmalar…
Ayrı mekanlarda ama hep aynı his…
Özellikle Son Samuray filminden tanıdığımız Hiroyuki Sanada sanki Toranaga olmak için doğmuş.
Böyle biri gerçekten var hissinden kurtulamadan izledim Shōgun'u…
Hiroyuki'ye aktör olarak bir hayranlığım var ama Toranaga karakterini izlediğinizde ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.
Zeki, stratejik düşünen, sükuneti ile heybeti arasında, esinti ile fırtına arasında bir karakter Toranaga.

Diziyi anlatmadan anlatmaya çalışıyorum, kolay değil!

Samuray kültüründe, erkekleri kadar kadınlarının da savaşçı, zeki ve fedakar olabildiğini izliyoruz.
Ki kadın karakterler de oldukça etkileyiciydi.
Bu kültür benim fikrime göre fizikselden öte zihinsel bir savaş içeriyor.
İnsan zihni çok daha büyük bir savaş alanı…
Japonlar için yaşamın her anı bir sanat ama Samuray kültürü çok daha büyük detayları içeriyor.
Ve ölüme bakışları yaşamanın kendisinden farksız.
Bu bakış bende büyük saygı uyandırıyor.

Tek sezon olarak planlanan dizi görülen baskı üzerine devam edecek, iyi haber…
Shōgun, birbirinden farklı karakterlerin, iktidar rüyasını anlatıyor.
Benim rüyalarım neyi anlatıyor; bilinçaltım anılarıyla, hayalleriyle dans ediyor hepsi bu!
Final bölümünün adı; Rüyanın rüyası.
Rüya ile başlayan rüya ile bitti…

Dışa bakan rüya görür, içe bakan uyanır - Carl Gustav Jung

Günnur Ekşi Ataokay